faarshadB

گرفتگی گردن به طور معمول با درد و مشکل در حرکت دادن گردن، به خصوص هنگام تلاش برای چرخاندن سر به طرفین مشخص می شود. همچنین ممکن است با سردرد ، درد گردن ، درد شانه و یا درد بازو همراه باشد. گاهی اوقات این گرفتگی به حدی ست که فرد مجبور است برای نگاه کردن به سمت دیگر، کل بدن را بچرخاند. گرفتگی گردن بیشتر در اثر فشار عضله گردن یا کشیدگی بافت نرم آن ایجاد می شود.

بیشتر مردم با درد و ناراحتی ناشی از گرفتگی گردن آشنا هستند ، این درد ممکن است صبحها زمان بیدار شدن از خواب دیده شود یا در روز بعد از برخی فعالیت های شدید ، مانند جابجا کردن مبلمان یا اشیاء سنگین ایجاد شود. در بیشتر موارد ، درد و گرفتگی به طور طبیعی طی یک هفته از بین می رود. با این حال ، نحوه کنترل و مراقبت از علائم و درد می تواند بر میزان درد ، زمان بهبودی و احتمال بازگشت آن تأثیر بگذارد.

علل معمول گرفتگی گردن
شایعترین علت ایجاد گرفتگی گردن، فشار عضلانی یا کشیدگی بافت نرم گردن است. به طور خاص ، عضله لواتور کتف(ماهیچه ی بالا برنده ی کتف) مستعد آسیب است. عضله لواتور کتف ، در قسمت عقب و کنار گردن ، ستون فقرات گردن را به شانه وصل می کند. این ماهیچه توسط عصب سوم و چهارم گردن(C3 ، C4) کنترل می شود.

عضلات لواتور ممکن است در طی بسیاری از فعالیتهای روزمره مانند موارد زیر سفت شود:

خوابیدن در وضعیت ناخوشایند گردن
افتادن یا ضربه ناگهانی که به یک طرف سر فشار می آورد ، مانند صدمات ورزشی
چرخاندن مکرر سر به یک سمت در طول فعالیتهایی مانند شنا کردن
وضعیت نامناسب بدن در هنگام مشاهده مانیتور کامپیوتر یا نگاه کردن به سمت پایین به تلفن همراه برای مدت طولانی
تجربه استرس یا اضطراب بیش از حد ، که می تواند منجر به تنش در گردن شود
قرار دادن گردن برای مدت طولانی در وضعیت غیر طبیعی، مانند نگه داشتن تلفن بین گردن و شانه
اگر علائم بلافاصله شروع شود ، مانند بعد از یک جلسه ورزش سخت ، ممکن است علت گرفتگی گردن مشخص باشد. بنابراین میتوان علت دقیق آن را مشخص کرد.

علل غیرمعمول گرفتگی گردن
بعضی اوقات گرفتگی گردن واکنشی است به یک اختلال اساسی ستون فقرات گردن ، که علاوه بر محافظت از نخاع ، به حمایت و حرکت گردن نیز کمک می کند. چندین نمونه از اختلالات ستون فقرات گردن که می تواند باعث درد عضلانی گردن و یا گرفتگی آن شود، شامل موارد زیر است:

گاهی اوقات سفتی گردن واکنشی است به یک اختلال اساسی ستون فقرات گردن. به نمونه های مشخص شده در شکل بالا توجه کنید.

فتق دیسک گردن. فتق دیسگ گردن رشته های عصبی در گردن را تحت فشار قرار می دهند و سبب گردن درد و التهاب در بافت های اطراف آن می شود.
بیماری انحطاط دیسک گردن. از آنجا که دیسک ها با گذشت زمان هیدراتاسیون و طول خود را از دست می دهند ، فشار روی مفاصل ، اعصاب و بافت های نرم مانند رباط ها و ماهیچه ها افزایش می یابد. این روند می تواند منجر به درد و گرفتگی گردن شود.
آرتروز گردن. آرتروز مفاصل گردن بین استخوان های مهره ای غالباً همراه با سایر شرایط دژنراتیو مانند تنگی نخاع و تغییرات آناتومیکی مانند اسپورهای استخوانی اتفاق می افتد. در این بیماری مفاصل، مهره ها و دیسکها در قسمت گردنی ستون فقرات تباه میشود.
این یک لیست کامل شرایطی نیست که می تواند باعث ایجاد گرفتگی گردن شود. موارد دیگر مانند عفونت یا تومور هم ممکن است بر این شرایط تاثیرگذار باشد.

علائم گرفتگی گردن
گرفتگی گردن می تواند از نظر شدت در افراد مختلف متفاوت باشد و بصورت ناراحتی جزئی آزار دهنده تا شرایط بسیار دردناک دیده شود. به طور معمول ، تلاش برای چرخاندن گردن گرفته به یک سمت یا جهت خاص باعث درد زیادی می شود که حرکت را متوقف میکند.

میزان کاهش حرکت گردن می تواند بر فعالیت فرد تأثیر بگذارد. به عنوان مثال ، اگر حرکت دادن سر بسیار دشوار باشد، باید تا زمان بهبودی علایم از رانندگی اجتناب شود.

برای مطالعه ادامه مطلب کلیک کنید...

علائم کمبود کروم
طبق اطلاعات مرکز پزشکی دانشگاه مریلند ، بیش از 90 درصد آمریکایی ها ممکن است کروم کافی را از طریق غذا دریافت نکنند. اگرچه کمبود واقعی نادر است و تعریف دقیق آن دشوار است.

زنان باردار ، افراد مسن ، کسانی که قند زیادی مصرف می کنند و ورزشکاران نسبت به افراد بزرگسال بیشتر مستعد ابتلا به کمبود کروم هستند. آمریکایی ها همچنین به دلیل مصرف بیشتر مواد غذایی صنعتی که از مزارع حاصلخیز و خاکهای غنی از مواد معدنی حذف شده ، سطح کروم کمتری دارند.

علائم کمبود کروم شامل موارد زیر است:

متابولیسم ضعیف قند خون
خستگی و کمبود انرژی
تغییر در وزن ، اشتها یا خلق و خوی
مصرف چه مقدار کروم در روز مورد نیاز است؟
میزان کروم مورد نیاز ، برحسب میکروگرم بیان می شود. مطابق با گفته ی انستیتوی ملی بهداشت:

در سال 1989 ، میزان کروم مورد نیاز روزانه برای بزرگسالان و نوجوانان حدود 50 تا 200 میکروگرم بود. در سال 2001 ، DRI (میزان مصرف روزانه) برای کروم ایجاد شد.

میزان مصرف مورد نیاز روزانه کروم در افراد مختلف بصورت زیر است:

مردان بالغ – 35 میکروگرم
زنان بالغ – 25 میکروگرم
مردان بالای 50 سال – 30 میلی گرم
زنان بالای 50 سال – 20 میلی گرم
زنان باردار – 30 میکروگرم
زنان شیرده – 45 میکروگرم
غذاهای سرشار از کروم
همانطور که قبلاً به آن اشاره شد ، اندازه گیری میزان دقیق کروم در مواد غذایی مشکل است . اما چرا؟ به دلیل کیفیت متفاوتی که در شیوه های تولید محصولات کشاورزی و دامداری وجود دارد – به عنوان مثال محتوای خاک از یک مزرعه به مزرعه ی دیگر متفاوت است – تقریباً غیرممکن است با اطمینان بگوییم که یک فنجان کلم بروکلی دقیقاً حاوی 20 میکروگرم کروم است. چون این بستگی به محل و چگونگی پرورش کلم بروکلی بستگی دارد.

کروم در بسیاری از غذاهای معمول موجود است ، بنابراین اگر سطح کروم بدنتان پایین است ، بالا بردن میزان آن ، کار سختی نیست. گوشت ، محصولات ساخته شده با غلات سبوس دار مانند نان و غلات صبحانه و همچنین بسیاری از میوه ها و سبزیجات حاوی مقادیر زیادی کروم برای تأمین نیازهای روزانه شما هستند..

لیست مواد غذایی سرشار از کروم عبارتند از:

گوشت گاو
پنیر
نان گندم کامل
جو دوسر
سیب
موز
آلوها
آب پرتقال یا انگور
سیب زمینی
لوبیا سبز
مارچوبه
قارچ
کلم بروکلی
آجیل و خشکبار
سیر
ریحان
مکمل های کروم چه هستند؟
کارشناسان تغذیه معتقدند از آنجا که نیاز روزانه ما به کروم نسبتاً کم است ، بنابراین می توانیم آن را به راحتی از طریق مواد غذایی بدست آوریم. همچنین بیان می کند که مصرف مکمل های کرومیوم (که معمولاً به شکل کروم پیکولینات هستند) ، می تواند مفید باشد.

با این وجود ، کسانی که قند خون دارند یا در معرض ابتلا به بیماری های قلبی عروقی هستند ، بیان می کنند که مصرف مکمل های کروم به رژیم غذایی آنها کمک زیادی می کند و به آنها در حفظ سطح طبیعی قند خون کمک می کند. بسیاری نیز ادعا می کنند که مکمل کروم پیکولینات به کاهش وزن آنها کمک کرده است ، اما این ادعا هنوز بصورت علمی ثابت نشده است.

برای مطالعه ادامه مطلب کلیک کنید...

جراح مغز و اعصاب کیست؟
جراح مغز و اعصاب همانطور که از نامش پیداست ، نوعی پزشک معالج است که بیماریهای مغز و همچنین نخاع (مؤلفه دیگر سیستم عصبی مرکزی) ، ستون فقرات و سیستم عصبی محیطی را تشخیص داده و جراحی می کند. جراحان مغز و اعصاب با متخصصان مغز و اعصاب همپوشانی دارند ، اما متخصصان مغز و اعصاب اجازه انجام جراحی ندارند. جراحان مغز و اعصاب همچنین بیماریهای جسمی مانند تومور ، آسیب دیدگی ، آنوریسم یا مسایل مرتبط با عصب را درمان می کنند.

همه درمان هایی که توسط جراحان مغز و اعصاب انجام می شود ماهیت جراحی ندارند. با این حال ، اگر به جراحی سیستم عصبی مرکزی یا محیطی احتیاج دارید ، پزشک شما به احتمال زیاد جراح مغز و اعصاب خواهد بود. با توجه به سطح تخصص و آموزش ، ممکن است از جراح مغز و اعصاب خواسته شود که با پزشک دیگری مانند متخصص مغز و اعصاب یا پزشک اورژانس مشورت کند.

دلایل مراجعه به جراح مغز و اعصاب
به طور معمول ، بیماری هر چه باشد ، جراح مغز و اعصاب اولین پزشکی نیست که به آن مراجعه میشود. بعبارت دیگر پزشکان دیگر(مانند پزشک عمومی)، بیمار را به جراح مغز و اعصاب ارجاع میدهند. جراحان مغز و اعصاب می توانند با استفاده از روشهای جراحی و غیر جراحی ، طیف وسیعی از بیماریهای را درمان کنند. به گفته دکتر شارما ، جراحان مغز و اعصاب معمولاً شرایط زیر را درمان می کنند:

تومورهای مغزی
آنوریسم
ترومای جمجمه
کمردرد
گردن درد
اعصاب تحلیل رفته
تنگی کانال نخاع
تونل کارپال
گیر افتادن عصب اولنار
به عنوان مثال ، اگر متوجه شدید که دچار درد یا بی حسی مرتبط با عصب ، آسیب دیدگی سر یا ابتلا به تومور مغزی شده اید ، ممکن است به جراح مغز و اعصاب ارجاع داده شوید. در موارد اضطراری که زمان اهمیت زیادی دارد هم ممکن است جراح مغز و اعصاب نیاز باشد.

جراح مغز و اعصاب چه کاری انجام می دهد؟
جراح مغز و اعصاب ، با استفاده از هر دو گزینه جراحی و غیر جراحی ، شرایط سیستم عصبی مرکزی و محیطی را تشخیص و درمان می کند. این نواحی بدن شامل مغز ، ستون فقرات و نخاع است. به همین ترتیب ، این تخصص جراحی شرایط زیادی را در بر می گیرد. جراحان مغز و اعصاب ممکن است در مراکز خصوصی یا در بیمارستان ها مشغول به کار شوند یا ممکن است در پست های آموزشی یا تحقیقاتی فعالیت کنند و به دیگران در مورد جراحی مغز و اعصاب یا کشف روش ها و اطلاعات جدید آموزش دهند. برای جراحان مغز و اعصاب مهم و ضروری است تا در جدیدترین اکتشاف ها و تکنیک های مربوط به حوزه خود به روز باشند.

این روشهای درمانی از جمله روشهای ارائه شده توسط جراحان مغز و اعصاب است:

جراحی سنتی و حداقل تهاجمی
روشهای پرتودرمانی متمرکز مانند سایبرنایف و گامانایف (دستگاه چاقوی گاما)، که می توانند تومورها را با وارد کردن حداقل آسیب به بدن، درمان کند
تحریک عمقی مغز (DBS) ، در این روش از قرار دادن الکترودهایی در مغز بیماران مبتلا به اختلالات حرکتی استفاده میشود
رفع فشار و بازسازی اعصاب
ویدیویی از جراحی توسط متخصص مغز و اعصاب:

دریافت مدرک
تبدیل شدن به یک جراح مغز و اعصاب یک فرایند طولانی و اغلب دشوار است که شامل سالها دانشگاه رفتن و ادامه تحصیل است. دانشجویان پزشکی پس از فارق التحصیلی میتوانند تخصص خود را در این رشته دریافت نمایند.

پس از آن، جراحان مغز و اعصاب باید برای دریافت مجوز دولتی اقدام کنند. این گواهینامه نیاز به امتحان و همچنین اقدامات آموزشی خاصی دارد.

ارجاع و پژوهش
بیمارانی که به پزشک عمومی مراجعه میکنند، در موارد لزوم به جراح مغز و اعصاب ارجاع داده میشوند. بیماران باید سوالات خود را از پزشکشان بپرسند و اطلاعات کافی درمورد بیماری کسب کنند.

دکتر شارما میگوید: “اگر درمورد بیماری یا گزینه درمانی خود آگاه نیستید یا نمی فهمید ، باید به دنبال شفاف سازی باشید.” میتوانید اطلاعات مورد نیازتان را از اینترنت هم دریافت کنید.

برای مطالعه ادامه مطلب کلیک کنید...

1- چرا مردم باید خون اهدا کنند؟
دلایل زیادی برای اهدای خون وجود دارد. برخی از دلایل مهم عبارتند از: هر دو ثانیه ، یک نفر در ایالات متحده به خون نیاز دارد ، یک اهدای خون میتواند بطور بالقوه جان 3 نفر را نجات دهد. بدون اهدای خون ، زندگی انسانها در معرض خطر است. اینکار بر افراد جوان ، پیر و بیماران در هر سنی تأثیر می گذارد. اهداکنندگان خون این فرصت را دارند که به نجات جان کودکان مبتلا به سرطان ، قربانیان تروما ، قربانیان سوختگی ، بیماران جراحی و کسانی که از اختلالات خونی رنج می برند ، کمک کنند. خبر خوب این است که افراد سالم به طور مداوم سلولهای خونی جدید تولید می کنند. بدن در این مورد از ظرفیت باورنکردنی برخوردار است.

2- به چه گروه های خونی بیشتر مورد نیاز است؟
همه گروه های خونی مورد نیاز هستند ، اما استثناهایی هم در این زمینه وجود دارد. اگر فردی Rh منفی باشد ، فقط می تواند خون Rh منفی دریافت کند. با این حال ، فردی که دارای خون Rh مثبت است ، می تواند خون Rh مثبت و یا Rh منفی دریافت کند. افرادیکه گروه خونی AB مثبت دارند، بسیار خوش شانس هستند زیرا می توانند هر گروه خونی را دریافت کنند. با این حال ، گروه خونی O منفی چندان خوش شانس نیستند چون به همه گروه خونی میتوانند خون اهدا کنند اما خودشان فقط می توانند O منفی دریافت کنند. بنابراین ، نیاز بسیار حیاتی تری به این گروه خونی وجود دارد.

3- آیا نیاز به خون در زمانهای خاصی از سال بیشتر است؟
اهدای خون در طول سال مورد نیاز است. اغلب در حوالی تعطیلات ، به دلیل کاهش اهدای خون در طول تعطیلات و افزایش سفر ، نیاز به خون افزایش می یابد. با این حال ، فاجعه می تواند هر لحظه رخ دهد ، بنابراین اهداکنندگان باید خبرهای محلی را گوش دهند و به زمانهای نیاز فوری یا اضطراری توجه کنند.

4- افراد واجد شرایط برای اهدای خون چه کسانی هستند؟
افراد واجداشرایط برای اهدای خون عبارتنداز:

افراد 17 ساله و بالاتر.
افرادیکه بالای 50 کیلوگرم وزن دارند و از سلامتی خوبی برخوردارند.
افرادیکه در 56 روز گذشته، خون اهدا نکرده اند.
برخی از داروهای خاص ، درمانهای پزشکی اخیر ، بیماریها ، سبک زندگی یا سفرهای اخیر به خارج از کشور ممکن است بر صلاحیت افراد تأثیر بگذارند. قبل از اهدا خون با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید که آیا قادر به خون دادن هستید یا خیر.

5-اهدای خون در چه مکانی انجام میشود؟
این کار در مراکز اهدای خون یا در برخی بیمارستانها انجام میشود.

6- چه چیزهای دیگری باید در مورد اهدای خون بدانیم؟
روزهای منتهی به اهدای خون ، باید آب زیادی بنوشید و یک رژیم غذایی سالم ، متعادل و سرشار از آهن داشته باشید.
شب قبل از اهدای خون بخوبی استراحت کنید و بخوابید.
لباسی بپوشید که آستینهایش به راحتی بالا برود.
در طول اهدای خون میتوانید از کتاب یا وسایل الکترونیکی استفاده کنید تا ذهن خود را در این مدت مشغول کنید.
زمان پروسه ی اهدای خون: خون کامل = 1 ساعت؛ اهدای گلبول های قرمز غلیظ = 1.5 ساعت؛ پلاکت = 2.5 تا 3 ساعت؛ پلاسما = 1.25 ساعت.
شناسه ، کارت ملی و همچنین لیست داروهای خود را به ایستگاه اهدای خون بیاورید.
فراموش نکنید که هنگام خون دادن ، آرامش داشته باشید و نفس عمیق بکشید و به یاد داشته باشید ، اهدای خون شما میتواند زندگی چند نفر را نجات دهد.

برای مطالعه ادامه مطلب کلیک کنید...

ترکیبات
1 فنجان (240 میلی لیتر) شیر
2 فنجان (250 گرم) آرد چند منظوره
سه چهارم فنجان (90 گرم) پودر شکر
یک و نیم قاشق چای خوری بیکینگ پودر
نصف فنجان (43 گرم) کاکائو
1 قاشق چایخوری نمک
1 قاشق چای خوری جوش شیرین
2 تخم مرغ
2 قاشق چای خوری عصاره وانیل
نصف فنجان (118 میلی لیتر) روغن گیاهی
مراحل
طرز تهیه کیک اسفنجی

1- فر را از قبل تا 180 درجه سانتیگراد یا 350 درجه فارنهایت گرم کنید.

2- کف یک قالب کیک 23 در 33 سانتی (9 در 13 اینچی) را چرب کنید و روی آن آرد بپاشید.

3- شکر، آرد، کاکائو، بیکینگ پودر، جوش شیرین و نمک را در یک کاسه ی بزرگ با هم مخلوط کنید. باید آرد و سایر ترکیبات را در کاسه الک کنید تا هوای بیشتری وارد مخلوط شود و باعث اسفنجی تر شدن کیک شود.

4- تخم مرغ ها، شیر، روغن گیاهی و وانیل را اضافه کنید. با همزن برقی روی سرعت متوسط یا با دست برای 2 دقیقه، مخلوط را هم بزنید.

برای مطالعهه ادامه مطلب کلیک کنید....